چنان که نویسنده هم تلویحا اذعان دارد کتابی به شیوه تاریخ نگاری علمی نیست و خالقی به شیوه ای بیشتر ذوقی آن چه پیرامون خویش که البته در مرکز موسیقی زمان خود هم بوده میگذشته به زبانی روان تحریر کرده است. حسن کتاب بیشتر در اطلاعاتیست که در مورد موسیقی زمان قاجار می دهد و در مورد آن دوره جنبه تحقیقِ تاریخی کتاب پررنگ تر است. بعد از تأسیس مدرسه عالی موسیقی توسط وزیری که خالقی هم از اولین شاگردان آن است کتاب بر محور وزیری می چرخد و به این ترتیب سخن زیادی از بقیه موسیقیدانان نیست. نکته قوت دیگر کتاب معرفی آثار برتر هر هنرمندیست که سرگذشت آن آمده که باعث شد تا من سیاهه ای از همه قطعاتی که در کتاب آمده تهیه کنم و در به در در اینترنت به دنبال نسخه اجرا شده آن ها باشم.