یادداشت علیرضا بنی‌جانی

                با شوق زیادی خوندنِ این کتاب رو شروع کردم، ولی هرچی جلوتر رفتم ناامیدتر شدم. 
کتاب در بهترین حالت یک اثر خاطره‌نگارانه‌اس و به‌هیچ وجه وارد مرحلهٔ پژوهشی نمی‌شه. یه مجموعهٔ به‌هم‌ریخته و نامنظم، بیشتر شامل خاطرات افراد مختلفی که هرکدوم به نحوی در خیابان ویلا روزگار گذرونده‌ان، مثل زنده‌یاد خسرو سینایی و صاحبان قنادی لرد. تازه بخش عمده‌ای از همین خاطرات هم ارتباطی با خیابان ویلا نداره.
بخش‌های کوتاهی هم دربارهٔ چندتا از نشونه‌ها و اماکن گل‌درشت خیابون ویلا وجود داره که اطلاعاتشون کم، ناقص و بیشتر شبیه ویکیپدیای فارسیه. 
شاید بهترین وجه کتاب، عکس‌هایی باشه از گذشتهٔ ویلا که کمتر دیده شده‌ان. 
نمی‌گم خوندن این کتاب هیچ لطفی نداره، ولی خب خیلی باید سطح انتظارتون پایین باشه که از خوندنش لذت ببرید.