یادداشت مهدی کرامتی
1401/12/12
3.9
16
مضمون کتاب، قرابت خاصی با کتاب «بیگانه»ی کامو دارد: دنیا پوچ پوچ است و آدم‌ها مشغول گول‌زدن خودشان هستند و برای این که با چنین واقعیتی روبه‌رو نشوند، خودشان را «سرگرم» می‌کنند. نویسنده چهار بار اقدام به خودکشی کرده بوده که آخرین بار موفق می‌شود! بنابراین فضای کتاب بسیار غمبار و افسرده‌کننده است. با تمام این‌ها، بسیاری از مطالب کتاب پیرامون پوچی زندگی ژاپنی و زوال بشری گفته شده، غیرواقعی به نظر نمی‌رسد. «زن» «سیگار» و «مشروب» در چنین زندگی، نقش اساسی بازی می‌کنند و همان سرگرمی‌هایی هستند که دازای، ابزار خودگول‌زنی بشر می‌داند.
(0/1000)
1403/6/3
1