یادداشت پرستو خلیلی

                خب این کتاب رو اصن قرار نبود شروع کنم :| ولی چون نمیتونم بیکار بشینم تصمیم گرفتم بخونمش.

کلن ماجرای کتاب درباره شخصیتی ست که داره اتفاقاتی که توی زندگیش رخ داده رو برای یه روانشناسی توضیح میده. اولای داستان خیلی کند پیش میره، اصن خیلی خسته کنندس، وسطاش اوکی میشه. همش حس میکردم این کتاب یه جورایی از فارست گامپ اسکی رفته:| ینی شخصیت های اندرو و فارست یه جورایی کلن بیخیال بودن و خیلی چیزا براشون مهم نبود و درکش نمیکردن، البته اندرو عشق رو متوجه شد، ولی نفهمید چرا بریونی عاشق مامان بابای کوتولش بود، نفهمید خودش میتونه از بچش نگه داری کنه نباید خودسث دست کم میگرفت. 

اندرو که کلن شخصیت پیچیده ای داشت و همه چیو گنده میکرد، همش هی همه جا میگفت من مدرک روانشناختی دارم، دخترمو سپردم به اون، شوهراون رو مخمه :|

واقن نفهمیدم نویسنده چیو میخاست برسونه از نوشتن این کتاب :|