یادداشت سوده عابدی

                حدود چهارده پونزده سالگی این کتاب رو خوندم. قلم، سوژه و دنیای عجیبی داشت برام که تا قبل از اون اصلا پا بهش نذاشته بودم. کلی سوال و ابهام هم تو ذهنم به وجود آورد که بعضی‌هاش چند سال بعد جواب داده شد.  اعتراف می‌کنم پونزده سالگی اصلا سن مناسبی برای خوندن این کتاب نبود.
همیشه دوست داشتم باز هم ازین نویسنده بخونم اما دیگه به کتابهاش بر نخوردم.