راوی که نویسندۀ کتابه درمورد موری، استادش، می‌نویسه. اینکه چجوری با هم آشنا و صمیمی شدن و همینطور درمورد جلساتی که سال‌ها بعد از فارغ‌التحصیلیش، سه‌شنبه‌ها، با استادش داره که حالا به بیماری لاعلاجی دچار شده و آخرین روزهای زندگیش رو می‌گذرونه.
در این جلسات اونا درمورد موضوعات مختلفی از جمله مرگ، عشق، بخشیدن و ... صحبت می‌کنن و میچ مکالمه‌هاشونو ضبط می‌کنه.
کتاب متوسطی بود. با توجه به تعریفایی که ازش شنیده بودم توقع بیشتری ازش داشتم که برآورده نشد.
وقتی شروع به خوندنش می‌کنید فکر می‌کنید حالا وقت اینه که تحت تاثیر قرار بگیرید و بعد از این کتاب احتمالا نگرش متفاوتی خواهید داشت؛ اما حقیقت اینه که به چیزی که در همۀ کتاب دنبالشید خیلی کم پرداخته میشه و این از نظر من ضعف اصلیشه. 
دیگه اینکه جا داره کتاب ویرایش بشه؛ چون مشکلات نگارشی و ویرایشی داره.
همین.