یادداشت نعیمه خانی

        شاید این کتاب برای دانشجوهای روانشناسی و طرفداران فروید کتاب جذابی نباشه چون مطالب تکراری بودن و چیز خاصی برای گفتن نداشت اما کسی که آشنایی نداره حتما میتونه ازش استفاده بیشتری ببره.
نظر شخصی: قسمت دوم کتاب که درباره مرگ بود از قسمت اول بهتر بود.


کتاب یادآور خوبی درباره افکارمون درباره مرگ و جنگ بود:
انسان اولیه، نگرش بسیار کنجکاوانه ای به مرگ داشت هر چند اصلا منطقی نیست و کمابیش متناقض به نظر میرسد از یک طرف او مرگ را بسیار جدی می گرفت، آن را پایان زندگی می دانست و به تعبیری بهترین استفاده را از آن می برد. از طرف دیگر، او همچنین مرگ را انکار می کرد و آن را پوچ می انگاشت. این تضاد احتمال این واقعیت را می دهد که او اساساً دیدگاه متفاوتی درباره مرگ خودش بـا مـرگ دیگران یعنی دشمنانش یا بیگانگان داشت. مرگ شخص دیگر با دیدگاهش سازگار بود و به معنای نابودی شخص مورد نفرتش بود و او هیچ ابایی از بروز آن نداشت. به نظر می رسد او بسیار احساساتی، بسیار سنگدل و وحشی تر از سایر حیوانات بود. او دوست داشت بکشد و به طور طبیعی این کار را میکرد البته نباید غریزه ای که سایر حیوانات را از کشتن و نابودی گونه های خود باز می دارد، به او نسبت
دهیم