یادداشت عطیه عیار

                خیلی شعاری و آبکی بود. با اون همه تعریفی که اول کتاب از نویسنده کرده بودن، گفتم حالا قراره چی بخونم.
یه عاشقانه خیلی معمولی و دم‌دستی که تهش معلومه. حتی هیجان‌هایی هم که بهش داده بود آبکی و خنده‌دار بود.