یادداشت محمدرضا ایمانی

        شأن و قدر کتاب بر همه روشنه و به کرات گفته و نوشته شده. برای همین حقیر به آوردن یه پاراگراف ازش اکتفا میکنم. این پاراگراف گرچه ربطی به محتوای اصلی کتاب نداره و صرفا تو بخش خاتمه آورده شده ولی به یک معنا عصاره کار دکتر داوریه.
«استاد متأخر فلسفه اسلامی، آقاعلی مدرس زنوزی، در کتاب «بدایع الحکم» در پاسخ پرسش‌های بدیع الملک میرزا که متضمن اشاراتی به آرای فلاسفه فرنگ و از جمله دکارت و لایبنیتس ( لِبْنِيْزْ ) و كانت ( کانْ ) و هگل بوده، بی اعتنایی به خرج می‌دهد و به ذکر این معنی اکتفا میکند که آرای اینان به افکار و مطالب متکلمان شباهت دارد و این دریافت مهمی است و حاکی از آن است که فلاسفه ما مثل میرزا علی اکبر اردکانی و آقاعلی زنوزی گرچه مقصود آن فلاسفه را می‌توانسته‌اند به خوبی دریابند و بیان کنند، اما تفکر اروپاییان را ناچیز گرفتند و به آن توجهی نکردند و نخواستند بدانند که غربی‌ها چه می‌گویند. کسانی هم که توجه کردند توجهشان سطحی بود و نمی‌توانست منشأ اثر جدی باشد.» ص ۲۷۲