یادداشت طاها ربانی

        خیلی از کیسینجر خوشم نیومد، بااین‌حال، فکر می‌کنم ربطی به شخصیتش نداره. به‌قول ترجمه‌ی آقای رأسی، احتمالاً «پرنسیب» آدمی دانشگاهی و سیاسی این‌طوریه. 
کتاب از جنگ تریاک شروع می‌شه و تا زمان اوباما ادامه پیدا می‌کنه. بیش از اونکه جزئیات اتفاقات برای نویسنده مهم باشه، روح حاکم بر اتفاقات مهمه. به‌همین‌خاطر، من، که اساساً برای آشنایی مقدماتی با چین این کتاب را خریده بودم، شاید در بعضی از جاها چندان متوجه عمق حرف‌های کیسینجر نمی‌شدم. بااین‌حال، برای همین آشنایی مقدماتی برای اتفاقات دوران معاصر چین خیلی خوب بود، به‌خصوص از این جهت که برخلاف بسیاری از این نوع کتاب‌ها که از دوران آدم بنی‌بشر شروع می‌کنند و خیلی طول می‌کشه تا به وقایع معاصر برسند، فقط به همین دویست سال اخیر و مشخصاً به بعد از انقلاب فرهنگی پرداخته است. 
این کتاب خواننده را با روح چین آشنا می‌کنه. خواننده متوجه می‌شه که چرا چین، علی‌رغم ابرقدرت بودنش، از نقش‌آفرینی سیاسی در مسائل بین‌المللی سر باز می‌زنه. با روح حاکم بر چین در دوران پیش از استعمار آشنا می‌شه، که چندان هم با روح حاکم بر ایران متفاوت نیست. روحیه‌ای که موقع مواجهه با غرب مشخصه‌هاش بیشتر آشکار می‌شه. 
این روزها که چین و هند درگیری مرزی جدیدی داشتند، این روزها که مساله‌ی میانمار هم به‌وجود آمده، جالبه که از دیدگاه چینی‌ها نسبت به منطقه‌ی هندوچین و دیگر مناطق مرزی باخبر بشیم و هنری کیسینجر ما را در این زمینه یاری می‌کنه. 
و از این جور حرف‌ها.
ترجمه‌اش بدک نیست. شاهکار حتماً نیست. ولی وقتی کتاب دیگه‌ی هنری کیسینجر، به نام «نظم جهانی» را سعی کرده باشید بخونید و از ترجمه‌ی افتضاحش تعجب کرده باشید، قدر این ترجمه‌ی خوب را خواهید دونست. آدم چطور می‌تونه در ترجمه به مرتبه‌ی عزت‌الله فولادوند برسه؟