یادداشت پریسا زارع مهرجردی

        کتابنوش:
آتش بدون دود، اثر فاخر و ارزشمند نادر ابراهیمی که از نظر من،درخشان ترین نگین انگشترِ آثار او به حساب میاد، در میان نگین های زیبا و چشم گیر دیگه مثل یک عاشقانه آرام، مردی در تبعید ابدی، بر جاده های آبی سرخ و...
دو شبانه روز کتابو زمین نذاشتم، شبها تا صبح بیدار موندم و خوندم و خوندم. روزها با بچه بازی میکردم و میخوندم، غذا میپختم و میخوندم، راه میرفتم میخوندم، مینشستم میخوندم. دختر رو برده بودم حمام و وقتی داشت آب بازی میکرد، کتابو برداشتم و نیم ساعت ایستاده خوندم.
آتش بدون دود کتابی که اشک و لبخند، بُهت و شگفتی، عشق و تنفر، ترحم و بی رحمی، انسانیت و رذالت، صداقت و دو رویی، جهل و آگاهی، پاکی و آلودگی، ترس و شجاعت، غرور و فروتنی رو به زیبایی مقابل هم به تصویر در میاره و گاهی مرز اینها با هم چنان باریک میشه که نمیشه تشخیص داد این رفتار انسانیت بود یا رذالت؟ترس بود یا شجاعت؟
این کتاب پر از تضادهای شگفت انگیزه و پر از عبرت. درسته که داستان، مربوطه به ایل ترکمن در حدود یک قرن قبل، ولی بعضی چیزها همیشه تو جوامع انسانی وجود دارن و تاریخ تکرار میشه.
مثل تحریف کردن حقایق، یک کلاغ چهل کلاغ هایی که میتونه کسی رو به خاک سیاه بنشونه، تقدس گرایی های جاهلانه، سواستفاده از نا آگاهی مردم و...
آتش بدون دود کتابی چند بعدیه: عاشقانه، سیاسی، اجتماعی، مذهبی، تاریخی و... . 
کتابی که نویسنده ش ۳۰ سال از عمر خودش رو صرف نوشتن اون کرد. سالها در ترکمن صحرا کنار مردمان خوب و نجیبش زندگی کرد، تحقیق کرد، اسناد و مدارک جمع کرد، نوشت، خط زد، اصلاح کرد، دوباره نوشت و نوشت تا بالاخره شد آنچه شد.
آتش بدون دود کتابی که نویسنده ش زیر بار رنجی که در نوشتنش تحمل میکرد، دوبار تصمیم به خودکشی گرفت😲
البته هر کتابی قطعا ضعف ها و حتی اشتباهاتی هم داره که گاهی واقعا قابل اغماضه.

تکمله: به نظر من اوایل داستان رو باید با صبوری بگذرونی. چون اسم و  واژه های ناآشنا زیاد داره چون مربوط به ترکمنهاست. بعد دیگه متوجه میشی.یه خوبی که داره جاهای مختلف داستان وقتی نسلها یا فضاها عوض میشه، اول شروع میکنه شخصیت هایی رو که در ادامه میاد معرفی میکنه. اون صفحه رو یادت بمونه که وقتی رفتی جلو یادت نبود فلانی کی بود یه نگاه بندازی یادت بیاد. قشنگ همه یه جا جمعه. معمولا قاطی نمیکنی با اینکه کتاب پرشخصیتیه و اسمها هم نا مأنوسه.
بعدم نگاهت در وهله اول فقط خوندن داستان باشه. همین.
دنبال چیز دیگه باشی شاید لذتش نصف بشه.
هرچند به نظرم خیلی چیزا داره.
البته خیلی مهمه که کلا از سبک نادرابراهیمی خوشت بیاد یا نه. من که عاشق سبکشم. دیالوگها، فضاسازیهاش حتی حرفای طولانی و به ظاهر نامربوط لابه لای داستان برام جذابه