یادداشت محمد علی شفیعی

        خواهی نشوی همرنگ، رسوای جماعت شو

چی میشه گفت در مورد داستایوفسکی...
مثل جنایات و مکافات، یک‌ نفر را مرکز داستان قرار داده و همه ی اتفاقات اطراف این پرنس ابله می افتد. اما نویسنده این فرد را به نوعی وارسته و جدای از کلیشه های اطرافش نشان میدهد. شاید همین موضوع است که او را «ابله» جلوه میدهد
حالا جمله ی تیتر رو با دقت بیشتر بخونین...

واقعا در نشون دادن احساسات و حالات روحی‌ و تاملات درونی، بی نهایت عالیه این بشر، به یه جاهایی از وجودت سرک میکشه که خودتم تا حالا بهش فکر نکردی