دومین کتابی که از یالوم خوندم و بیشتر به آثار این نویسنده ی رمان های آموزشی علاقه مندم کرد. جمله جمله ی کتاب رو مزه مزه کردم و با هر دو شخصیت اصلی کتاب همذات پنداری داشتم به طوریکه انگار خودم هم بخشی از این درمان فلسفی بودم.دکتر برویر به درخواست لو سالومه شروع به درمان نیچه ی نا امید و در فکر خودکشی میکند ، اما در طول داستان جای این درمانگر و بیمار عوض میشود و نیچه و دکتر برویر در درمان وسواس های فکری به هم کمک میکنند ، یکی از راه فلسفه و خود شناسی و دیگری روان درمانی(البته که در دنیای واقعی ، خارج از این داستان با یکدیگر ملاقاتی نداشته اند) 
«آیا بهتر نیست پیش از تولید مثل بیافرینیم و برازنده شویم ؟»
وظیفه‌ی ما در قبال زندگی آفریدن موجودی برتر است نه تولید موجودی پست تر
«شما می خواهید پرواز کنید ولی پرواز را نمی توان با پرواز آغاز کرد ابتدا باید چگونه راه رفتن را به شما بیاموزم و نخستین گام در راه رفتن درک این نکته است کسی که از خویش تبعیت نکند دیگری بر او فرمان خواهد راند.»