خیلی حس قشنگی داشت ...کلا شخصیت هایی مثل جودی ابوت و انی شرلی رو خیلی ستایش میکنم....ادم هایی ک هیچی نمیتونه نا امیدشون کنه..هیچی نمیتونه شکستشون بده! ناراحت میشن ولی بلدن دوباره خودشون حال خودشونو خوب کنن...برای حال خوبشون نیازی به بقیه ندارن و انگار از همه ی دنیای و مشکلاتش قوی ترن!
