یادداشت مریم علویان

        تم داستان "توحید" است و به‌زیبایی در پیرنگی جذاب که هم بار دراماتیک بالایی دارد و هم هیجان بالایی، به آن پرداخته‌شده است.
تصاویر بیان‌کننده‌ی محتوای نوشتاری هستند و چیز بیش‌تری را بیان نمی‌کنند اما فرم به کارگیری از تصاویر، با تکرارشدنش بر تم اثر تاکید می‌کند و سبک درخشانی ساخته‌است.
به نظر می‌رسد به لزوم امکان سپیدخوانی در اثر توجهی نشده است.
احساس امنیتی که داستان با شکل روایت و ایده‌ی معنایی خود می یازد، موثر و ستودنی است.