یادداشت ثنا احمدی

                خشونت انسان‌ها حد و مرز نداره.
تا فکر می‌کنی از خشم‌ها و خونریزی‌های گذشته سال‌ها فاصله گرفتی، کمی اون طرف‌تر چشمت به یک جنایت دیگه دوخته می‌شه.
جنایت‌هایی که توی چرخه بشری انتهایی براش نیست.
این کتاب از هر دری سخن می‌گفت.
از هر زاویه‌ای که غمی به جان آدم‌ها می‌شینه.
از هر زاویه‌ای که شما فکرش رو نمی‌کنی ممکنه بشری رو برنجونی یا به سختی بندازی.
این کتاب عجیبه.
عجیبه که هنوز هم بعد از گذشت دو روز هضم زوایای پیدا و پنهانش یکم برام سخته.
شاید باید بذارم ته‌نشین بشه
اما خوب می‌دونم که برای پایان این سیاهی‌ها نقطه ای وجود نداره.