یادداشت

        یکی از شب‌های برفی دی ماه، در تهران به دنیا آمدم. فکر می‌کنم سال‌های عمر آدم شبيه حلقه‌های روی تنه درخت است. هر سال، در دلِ سال‌های گذشته قرار دارد و در واقع همیشه با همه ی سال‌های درون‌مان زندگی میکنم. پس من پنجاه، چهل، سی، بیست، ده... هفت، پنج، سه، دو و یک ساله هستم.
از همه ی این سالها حلقه‌های کودکی و نوجوانی را بيشتر دوست دارم. برای همین دلم می‌خواهد برای بچه ها بنویسم.
بچه‌هایی که دوستشان دارم و دوستشان دارم... 
آوازهایم برای تو
نورا حق پرست
دقیقا همین مطلب و نگاه قشنگ نویسنده روی جلد کتاب، باعث شد کتاب رو بخونم و خیلی لذت ببرم و به شما پیشنهاد بدم