یادداشت

        در ادبیات ما جای رمان‌ها و داستان‌های بومی و در نتیجه رئالیسم جادویی خالی است. البته بعضی از نویسنده‌ها مثل #پیمان_اسماعیلی در این زمینه خوب کار کرده‌اند ولی حجم بسیار کمی در برابر بقیه‌ی آثار دارد. این رمان هم از نوع بومی است و رگه‌های بسیار کم‌رنگی از رئالیسم جادویی هم در آن به چشم می‌خورد. #منصور_علیمرادی در رمان تاریک‌ماه، زندگی مردی بلوچ را که آواره‌ی کوه و بیابان شده است روایت کرده و در خلال این روایت از طبیعت، آثار باستانی و آداب و سنت‌های مردمان این دیار هم بدون اینکه در ذوق خواننده بزند تصویرهای خوبی داده است. داستان خالی از ماجرا نیست و شخصیت اصلی اتفاقات و هیجانات بالایی را از سر گذرانده و در نهایت به سرنوشت شومی هم دچار می‌شود. نثر رمان خوب و گاه توصیفات بسیار زیبا و در نتیجه صحنه‌سازی‌های قدرتمندی به دست داده است. خواندنش را پیشنهاد می‌کنم. البته رمانی نیست که خیلی راحت خوانده شود ولی ارزش خواندن را دارد.