یادداشت زهرا زرین‌فر

        عشق انکار خود و انجام کاری برای دیگران نیست، بلکه عشق ابراز صادقانه‌ی هر احساس و نیازی است که داریم و دریافت همدلانه‌ی احساسات و نیازهای طرف دیگر. دریافت همدلانه به این معنی نیست که تو باید اطاعت کنی ـ صرفا دقیقا دریافت چیزی است که فرد دیگر به عنوان هدیه‌ی زندگی ابراز کرده. عشق ابراز صادقانه‌ی نیازهای خودمان است؛ این به معنی طرح درخواست آمرانه نیست، بلکه فقط، «من این هستم، این چیزی است که دوست دارم.»

در حال حاضر شمارش از دستم در رفته که این چندمین کتابی است که در حوزه‌ی ارتباط بدون خشونت می‌خونم و از لحاظ تئوری نسبت به کتاب اصلی حرف جدیدی ندارد ولی ازین لحاظ که این کتاب از روی یک جلسه پرسش و پاسخ در زمینه روابط عاطفی بوده مثال‌های خیلی خوب و عملی دارد.

مثلا: هنگام شنیدن انتقاد
وقتی طرفمان بیش از اندازه صحبت می‌کند
وقتی متوجه نمی‌شویم طرفمان واقعا چه می‌خواهد
وقتی طرفمان فکر می‌کند قصدمان مشاجره است و نمی‌خواهد حرف تلخ بشنود
وقتی عمدتا مردها با احساساتشان در تماس نیستند، یا عمدتا زن‌ها واضح خواستشان را بیان نمی‌کنند،(که البته هر دوی این‌ها ریشه‌های فرهنگی و تربیتی دارد و در مورد همه‌ی مردها و زن‌ها صادق نیست)
وقتی رابطه‌ی بلندمدت را از دست دادن هویتت می‌دانی
وقتی درخواست‌هایت آمرانه شنیده می‌شود و طرف فکر می‌کند استقلالش در خطر است
و...

زبان ارتباط بدون خشونت یک زبان قاطع است که احساسات و نیازهای هر دو طرف گفتگو بیان و شنیده می‌شود.