یادداشت ریحانه سادات علوی

        امروز شنبه ١۵ دی کتاب هواتو دارم(روایت زندگی شهید مدافع حرم مرتضی عبداللهی) رو تموم کردم.

خیلی سخت تونستم نظرمو در مورد این کتاب بنویسم، دوباره یه مرور مجدد کردم کتابو تا برام یادآوری بشه نکاتی که داشت.

مدل متفاوتی از شهید رو در این کتاب دیدم، پسری که به قول خودش ته همه عشق و حال این دنیا رو دیده و بعد رفته سوریه، خیلی اهل سفر و خوش گذرونی، رسیدگی به خانواده و تهیه امکانات برای راحتی همسر، اهل خوب خوردن و خوب پوشیدن و...
شاید اگر این مدل زندگی آخرش ختم به شهادت و عاقبت بخیری و عنایت حضرت آقا نمی شد، مورد انتقاد افرادی بود که نگاهشان به دین سطحی و بخشی می باشد.

درس های خوبی از کتاب میشه گرفت:
🔹اینکه شهید عنایت ویژه ای به عید غدیر داشتند و خیلی برای شادی توی اون روز تلاش می کردند و به دیگران هدیه می دادند. 
🔹شهید و همسرش ماهانه به اخلاق و عملکرد همدیگه در زندگی نمره می دادند. 
🔹شهید خیلی اهل کمک به همسر بودن و برای راحتی همسر تلاش می کردند. 
🔹شهید تحت تربیت استاد اخلاق بودند. 
🔹برای پدر و مادر و سایر اعضای خانواده خود و همسر وقت می گذاشتند و بهشون رسیدگی می کردند. 
🔹ارادت ویژه ای به حضرت زینب داشتند و خودشون رو غلام خانم میدونستند. 
🔹صبر و تحمل بالایی هم از همسر شهید دیدم که برای خودم اثر گذار و الگو بود. 

کتاب متن روون و صمیمانه ای داشت.