یادداشت سپهر ناصری

                من در دنیایی گاه سحرانگیز و گاه هراسناک قدم برمی‌دارم. اغلب هر دو با هم.

اگر خواننده «بوبن» باشید به حتم از فضای بی‌نظیر داستان‌های او مطلع هستید در ماجرای این داستان شنونده روایت آرین می‌شویم که در انگیز و پرشور و اندکی متفاوت از انسان‌های گرفتار و افسرده امروزی به خود نگاه می‌کند و به گفته بوبن:
«هیچ کس موفق نشده بود او را تربیت کندو رفتارهای خوب یادش بدهد. رفتارهای خوب رفتارهای غم‌انگیزند آرین برای غم و غصه ذرست نشده بود». 

داستان در اولین سطور خواننده را اسیر خود می‌کند و جهانی را به تصویر می‌کشد که کمتر نویسنده‌ای قدرت روایت چنین روایت ساده و زیبایی را دارد.

در آغاز این کتاب را شروع کردم تا یک بار دیگر در دنیای «بوبن» غرق شوم، همینطور هم بود هرچقدر داستان -کوتاه- بیشتر پیش می‌رفت میل و کشش من به داستان بیشتر می‌شد.

همه گرفتارند اما هر کسی با چه؟!