یادداشت

شماره‌ی دو
        داستانی بسیار احساسی که به شخصه خیلی جاهاش حس همزاد پنداری کردم. و گهگاه با جملاتی بسیار قابل تامل و در عین حال ساده در خلل داستان برمیخوردم که خیلی شیرین بود.

داستانی از حس طرد شدن و ترسیدن از خود؛ رفتارها و واکنش هایی از خودت که نتونی کنترلشون کنی، حس اینکه ندونی خودت، خودتو چیکار کنی! و چرا وقتی شرایط برای لذت بردن از زندگی کاملا محیاست نمیتونی لذت ببری.

و همچنین شخصیت های داستان به خصوص شخصیت اصلی رو نویسنده بسیار خوب پخته بود و در ذهن بسیار واقعی و ملموس جلوه میکرد. 
  در کل ۴ روزه خوندمش و خیلی دوستش داشتم داستانی سبک و احساسی و خوشخوان :)💙
      
3

5

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.