یادداشت Setarehaai

        فکر کنم یه طلسم نانوشته‌ای وجود داره که هر کتابی یا فیلمی که انجمنِ یک چیزی باشه، به یک اثر فوق العاده زیبا تبدیل میشه:)
نقاشی های قشنگ و کیوتی داره که روند داستان و عمق قشنگ روایت رو مثل چاشنی های غذا، خوش طعم و مزه می‌کنه. حتی با اینکه رنگ های زیادی توش وجود نداره، قلب و مغز رو پر از رنگ و احساس میکنه. 
بنظرم اگه میخواید این کتاب رو ببینید و بخونید، حتما در اولین فرصت شروعش کنید:) چون ممکنه یکی توی یه جنگل تاریک، روی یک تنه‌ی درخت بلند، براتون دعوت نامه گذاشته باشه؛))