یادداشت محتشم

                چند سال پیش شروع کرده بودم به خواندن آثار هوشنگ مرادی کرمانی. با لبخند انار شروع کردم و حس صمیمیت ماندگاری از کتاب همراهم شد. اما با وجود اینکه این اثر نویسنده شهرت بیشتری داشت و محبوب تر بود نسبت به لبخند انار، چندان مورد اقبال من قرار نگرفت. نمی‌دانم چون ناخودآگاه با لبخند انار و پلوخورش و شما که غریبه نیستید مقایسه می کردم بود یا چه، اما خواندنش غریب بود و سخت! فقط اصطلاحات کرمانی کتاب که همراه با ترجمه به صورت پانویس بودند، برایم جذاب بود اما داستان ها بسیار ساده و بدون هیچ گونه جذابیت و گیرایی در نظرم نمایان بودند. در واقع شاید برای افراد خاصی که سلیقه شان اینگونه داستان ها باشد یا شاید خود کرمانی ها جالب به نظر برسد وگرنه داستان های عامه پسندی نبود و ارتباط گیری با شخصیت ها و عناصر داستان به نظرم سخت می آمد.