یادداشت Teu

                بالاخره تموم شد و من رو شگفت‌زده و منتظرِ انتشار جلد بعدی تنها گذاشت.
حقیقتا شوکه‌ کننده‌ترین پایان رو از بین کتاب‌هایی داشت که توی این مدت خونده بودم و بعد از خوندن آخرین سطر ازش (در حوالی یک بامداد) تا چند ساعت بیدار موندم.
خوندنش لذت‌بخش بود و اگه به خاطر کارهای دیگه‌ای که داشتم نبود و سریع‌تر خونده می‌شد، به نظرم لذت بیشتری هم می‌بردم.
با شخصیت‌ها ارتباط خوبی برقرار کردم؛ هرچند به دلیل حافظه‌ی نه چندان خوبی که دارم و اینکه هر شخصیت یک اسم و یک لقب جدا از اسمش رو داشت، ناچار بودم که به سه صفحه‌ی اول کتاب که به معرفی شخصیت‌های اصلی می‌پردازه -و خیلی هم جالب و خوبه!- مراجعه کنم.