یادداشت محمدطاها قبادی

                بچه مردم، شروعش با یک سواله و همین نزدیکیِ مخاطب و نویسنده را تا یک‌جایی میاره، این صمیمیت شاید تا آخر به صورت توجیه‌طوری بمونه. با همین روند توجیه پیشروی می‌کنه و مخاطب را توی فضای خاصی قرار میده، چون روایتِ اول شخص گذشته هست گاهی اوقات یک احساس رو میگه و بعد توصیف می‌کنه «مثل روند اصلیِ داستان» گاهی هم برعکس. جمله‌بندی و نکاتِ سریع و گاهی مضطربی داره که با فضای داستان خونده. ریشه و پیرنگ قوی‌ای تو داستان غالب هست که همین توی فرم منسجم همراهیش کرده.
یک نکته‌ی غالب هم: مخاطب رو در یک خماریِ خاصی قرار میده و یک‌جورایی نمایان‌گر یک اعتراض با بیانِ داستانی واقع‌گرایانه به‌نظر میاد باشه.