به لطف قلم آقای شاه‌آبادی سریع تمومش کردم و باهاش کیف کردم!
شخصیت های جدیدی که وارد کتاب میشدن رو خیلی دوست داشتم و از شخصیت پردازی قوی این کتاب دوباره کلی کیف کردم.
تفاوت این کتاب با جلد قبل اینکه ، زندگی ها و داستان های جدیدی وارد کتاب میشه که داستانو جذاب تر و جزئی تر میکنه و شما کم کم وصل شدن تیکه های پازل رو به هم احساس میکنید و حس شرلاک خومز بودن بهتون دست میده(اونایی که خوندن میفهمن چی میگم)!
روند داستان هم گیرا و جذاب بود ؛ همین باعث میشه که وقتی پای کتاب میشینید مثل بنز تمومش کنید و برید سراغ جلد بعدی!
فقط تنها چیزی که این وسط هست اینه که احساس میکردم شخصیت های اصلی واقعا تو بعضی از جاها بی عقلی میکردن و بعضی کارا کشکی انجام میشد و شاید اینو بخوام به عنوان اولین نقص قلم نویسنده بگم که یکم اذیتم میکرد.
به طور کل مثل کتاب قبل دوستش داشتم و پرقدرت میرم به سمت جلد سوم و آخرین جلد این مجموعه!
پ.ن۱ : شخصیت ناصر خیلی متفاوت و جذاب بود و حرص خوردناش برام جذاب بود( خنده شیطانی!).
پ.ن۳ : الماس و دوستانش رو خیلییییییی دوست دارممممم و به شدت به دلم میشینن!