یادداشت امید

                هیچ ملتی نبوده است مانند فرانسویان سال۱۷۸۹ مصمم شده باشد که از گذشته اش ببرد و خط زندگی اش را از هم بگسلد و چنان شکافی میان آنچه که بوده و آنچه که می خواست بوده باشد بیافریند که با هیچ تدبیری نتوان آن را پر کرد.آنها با چنین عزمی در سر،از هر جهت احتیاط می کردند تا مبادا نشانی از گذشته در رژیم نوین برجای ماند و همه گونه ممنوعیت ها را بر خود روا می داشتند تا به هر شیوه ای که ممکن بود،خود را از نسل پیشین متمایز سازند؛سخن کوتاه،آنها برای فراموش کردن نفوس پیشین شان هر رنجی را پذیرا گشته بودند.