یادداشت امین پازوکی

        دکتر شریعتی به زیبایی هر چه تمام‌تر حضرت علی علیه السلام را معرفی می‌کند.
در این مقاله، در ابتدا انسان را بررسی می‌کند و سپس به سراغ علم رفته و بررسی می‌کند که هدف و رسالت علم چیست؟
«رسالت مقدس‌تر و حیاتی‌تر از مقتدر کردن انسان، که علم باید این رسالت را به دوش بکشد، «خوب‌تر شدن»‌ انسان در زندگی است. و علم (چنان که بیکن می‌گوید) تنها به اقتدار انسان در زندگی، و بر طبیعت کمک می‌کند، و هرگز برای «چگونه انسان خوبتر شود» چاره‌ای نیاندیشیده و برای همین هم است که انسان امروز از همه ادوار تاریخ مقدرتر است بر طبیعت؛ اما از همه تاریخ که انسان تمدن و فرهنگ داشته، ضعیف‌تر است بر خود» (ص10)
این کتاب حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. و حتی می‌توان آن را از چند دیدگاه خواند. مثلاً فقط برای دانستن مفهوم انسان و علم و وظایف علم. یا فقط می‌توان بر مبنای اسطوره شناسی خواند. یا می‌توان هنر را بررسی کرد.
حتی می‌توان از دریچه انسان‌شناسی به آن نگاه کرد. به نظر من فقط خواندن قسمت «معنی انسان» (از صفحه 18 تا 24) می‌تواند ساعت‌ها انسان را به فکر وا دارد که واقعاً این انسان کیست؟ چرا آفریده شده است؟ هدف از خلقت و ایجاد انسان چه بوده است؟
در آخر کتاب هم به معرفی حضرت علی علیه السلام می‌پردازد و طبق گفته خود دکتر اگر صرف نظر از همه عقاید و تعصباتی که به عنوان شیعه به حضرت علی علیه السلام داریم را نادیده بگیریم به انسانی خواهیم رسید که می‌تواند جمع تمامی رب‌النوع‌ها و اسطوره‌ها باشد.

«و علی نه تنها امام است، بلکه دارای مزیتی است که در تاریخ، هیچ شخصیتی واجد آن نبوده است و آن اینکه علی علیه السلام یک خانواده‌ی امام است.
پدر، علی علیه السلام است.
مادر، فاطمه سلام الله علیها است.
پسران این خانواده حسن و حسین علیه السلام اند.
و دختر این خانواده زینب سلام الله علیها است.»

امین پازوکی