اول اولش فکر کردم کتاب راجع به یک نفر و دور و بری هایش است. کمی بعد از اولش فکر کردم راجع به چند نفر و دور و بری های‌شان است. باز هم که گذشت دیدم نه؛ منِ خواننده مثل یک توپ بیس بال از زندگی سیاوش به زندگی یوسف پرت می‌شوم، ناراحت بودم( ولی الحق والانصاف ماجرای هر یک به خودی خود ماهرانه نوشته شده بود) چون باید با عوض شدن شخص اول داستان دوباره به فصل قبل تر می‌رفتم تا ماجرایش یادم بیاید؛ اما زهی خیال باطل که دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور... دو ماجرا یک ماجرا شد و تازه ماجرای اصلی شروع شد!
تنوع خلق و خوی و فرهنگ شخصیت ها، تفاوت و بگو مگو های‌شان فرای خنده پر از درس بود. 
چیزی که برایم خیلی بیشتر از همه چیز اهمیت داشت این بود که این اثر از محدود کتاب‌های دفاع مقدس بود که مرتب آدم یادش می‌رفت داستان برای سال‌ها پیش است، بس که صمیمی نوشته شده بود.
البته موضوع جالب این بود که کتاب از لحاظ حروف‌نگاری چند کلمه ای غلط تایپی داشت.