یادداشت زهرا میکائیلی

        بیش از بیست سال از اولین باری که نسخه‌ی کامل زنان کوچک را خواندم، می‌گذرد. آن نسخه را در کتاب‌خانه تکانی مدرسه پیدا کرده بودم‌‌. دزدکی و زیر میز خواندمش و لذتم از اینکه به نسخه‌ی اصلی دست پیدا کرده‌ام از ایمی وقتی جواهرات عمه را دید می‌زد، کمتر نبود. 
آن نسخه بلافاصله و بعد از مرتب کردنش در کتابخانه نیست و نابود شد! و من خوشحال بودم که قبل از اینکه چشم مسئولین مدرسه به آن بیفتد، پیدایش کردم و خواندم.

امسال اما بدون ترس کتاب را دست گرفتم و وسط اثاث‌کشی و مهمان‌داری با این خانواده‌ی جذاب دخترانه همراه شدم. بیش از قبل با جو هم‌نظرم که باید کله‌ی بروک را کند! تا نتواند این خانواده ی کامل شاد را چند پاره کند.
اما خب حتی در رمان‌ها هم همه‌چیز تا ابد خوش و خرم باقی نمی‌ماند...