« به کودکی که هرگز زاده نشد»
اوریانا فالاچی را با مصاحبه اش با امام خمینی ره، شاه و مشاهیر دنیای معاصر می شناسیم. لکن چند کتاب او نیز شهرتی در خور یافته اند که معروف ترینش اثر حاضر است.
«به کودکی که...» نجوای زنی است با جنین در رحم اش از سیاهی های زمین و زمانه ا، از خاطرات تلخ کودکی، از بی عاطفه بودن شوهر، دوستان، و مردم،از قضاوت های تلخ و ناعادلانه جامعه، از پیش داوری ها در مورد زنی که خارج از ازدواج صاحب اولاد شده است.
داستان به طور کلی تلخ است و موجب تاسف از اینکه زنی با چنین حجم از ناعدالتی و قضاوت مواجه شود تا جایی که اعتقادات و باورهای غلط، بدبینانه و گاها دشمنانه ای را برای خود بوجود بیاورد.
درسته که  فالاچی منشا بسیاری از سختی ها رو جهان مردسالار می دونه اما من این اثر را یک اثر فمینیستی تلقی نمی کنم چرا که حتی برای آنها هم پذیرش این حجم از بدبینی رضایت بخش نیست!
پرداختن نویسنده از بنیادی ترین سوالات تا پیش پا افتاده ترین اتفاقات از جالب ترین نقاط داستانه که موجب میشه طیف مخاطبین کتاب گسترده بشه.
 
در پایان، نبود عنصر محبت،گذشت،کرامت،عدالت و عدم موجه سازی عقلانی گزاره های دینی و هستی شناسی را موجب رانده شدن تند و تیز قلم فالاچی بر صفحات کتابش می دانم! وهو العالم.
ک...تابستان:۴۴۷۰ صفحه