یادداشت مهدی شکرگزار

        موضوع کتاب اصلی کتاب، در اصل کتاب و کتابخوانی است که در تاریخ ایران بررسی می شود. بستر داستان در زمان به توپ بستن مجلس اتفاق می افتد و روایتی است از آن برحه ی تاریخی ایران.
کتاب نثری قجری دارد با کلمات نامأنوس که در ابتدا کمی سخت به نظر می رسد، اما رفته رفته، همین زبان کتاب، می شود نقطه قوت آن که هرچه بیشتر میخوانی، بیشتر لذت می‌بری. روایت داستان بسیار دلنشین است و با زبان زیبای آن لذت خواندنش دو چندان می شود.
توصیف های کتاب زیاد، اما توصیفاتش آن قدر زیبا و دلنشین است که از آن ها خسته نشوی. توصیف ها به روایت داستان و شخصیت پردازی آن کمک زیادی کرده است.
در کل بی کتابی، رمانی است که میتوان با خواندن آن، لذت برد و چیز یاد گرفت.