در ایران صدا شنیدم و یک نکته قطعی این است که راوی عالی است، اما چرا با وجودی که فهمیده ام نویسنده همجنس باز است، به سراغ این کتاب رفتم؟ پاسخش ساده است، در آن مقطع زمانی (بهمن ۱۴۰۲) احتیاج به یک کتاب سبک تقریباً طنز داشتم و شوربختانه این نویسنده جزو معدود نویسنده هایی است که در این زمینه می شناسم. البته به اندازه کتاب های قبلی اش خوب نبود. 

دقیقاً مثل نکته ای که دوست عزیز دیگری گفته اند، برای من هم جالب است که چه طور با نوشتن روزمرگی های شخصی و خصوصی (که این اواخر دیگر خیلی هم بامزه و جالب نیستند) می شود، تا این حد درآمد داشت!!
یعنی نویسنده با این سبک این قدر کم است؟ 
لطف بزرگی به من می کنید که اگر می شناسید،  معرفی کنید.