شما در این کتاب لحظه به لحظه و حتی وعده به وعده همراه هادیان هستید. حتی از روزهایی که او در تهران از جنگ اوکراین با خبر می‌شود. هادیان در این کتاب ساده‌ترین  راه یعنی یادداشت‌های روزانه را انتخاب کرده تا جزییات احوالات خودش در این سفر را بگوید.
اگر بخواهم کتاب را در قالب تصویر توضیح دهم. دوربینی که کتاب به دستتان می‌دهد هادیان را در لانگ شات نشانتان می‌دهد که هادیان رو به دوربین ایستاده‌است.
نقطه ضعف کتاب این است که کتاب مستقل نیست و پیوست ویدیومستند هم دارد که هادیان نشان داده همه داده‌هایش را برای کتاب خرج نکرده‌است و برای مستندش نگه‌داشته.
نثر کتاب بشدت روان است. اما خیالتان را راحت کنم بیشتر از آنکه با اوکراین آشنا شوید از خصایص هادیان با خبر می‌شوید.
البته من میشناختمش در حدی که یکجاهایی از کتاب نگران حواس پرتی‌هایش بودم که خب اتفاقات کتاب روی شناخت دقیقم صحه گذاشت.

کتاب برای آنهایی که دوست دارند قلم روان در روزمره‌نویسی و روایت‌نویسی و گزارش نویسی داشته باشند بشدت توصیه می‌شود.
منتهی من ترجیح میدادم کمی درباره چرایی جنگ هم در کنار سخنرانی‌های پوتین و زلانسکی می‌نوشت تا برای هر نوع مخاطب با هر نوع اطلاعاتی گنگ نباشد. ابدا منظورم تحلیل سیاسی نیست. بلکه نقل و قولهای صریحتر درباره چرایی و  اطلاعات منتشر شده.