یادداشت محمدامین اکبری

                به نام او

🔹️برای بنده که مطالعاتِ فلسفی گسترده و عمیقی ندارم، کتابهایی مانند "خشونت؛ پنج نگاه زیرچشمی" اثر جالب‌توجه و خواندنیی هستند.
کتابی از یک متفکر اسلوونیایی (از کشورهای مشتق شده از یوگوسلاوی سابق)

🔸️کتاب در راستای مطالعاتی بود که در پی وقوع اتفاقات اخیر داشتم. مسائل اخیر سوالات زیادی را در ذهن من ایجاد کرد که پاسخ‌هایش را در مطالعه کتاب‌ها جستجو می‌کردم. یکی از امور مهم در این سه چهار ماه خشونت بود. اشکال مختلف خشونت در اقشار مختلف جامعه ایرانی فارغ از سلایق و گرایش‌های سیاسی رایج شده است. پیش از این کتاب "خشونت" هانا آرنت را خوانده بودم و حالا این کتاب از اسلاوی ژیژک.

🔸️این اولین کتابی بود که از ژیژک می‌خواندم. و از آن خوشم آمد. این کتابش سخت‌فهم نبود او از پنج زاویه مختلف به مسئله خشونت پرداخته است که البته چندان منسجم و مرتبط هم به نظر نمی‌رسد. ولی هر بخش با تحلیل‌های نکته‌سنجانه و نقل‌قول‌هایی که اغلب شوخ‌طبعانه است خواندنی و بعضا به‌خاطرسپردنی شده است. البته اگر پس‌گفتار نبود و خود نویسنده ربط هر پنج بخش را متذکر نمی‌شد چه بسا که خواننده چندان متوجه آن نمی‌شد و از این جهت بهتر می‌بود که موخره مقدمه باشد.

🔸️بهترین بخش کتاب از نظر بنده بخش اول آن است که نویسنده به تفکیک انواع خشونت می‌پردازد. او خشونت را به سه دسته تقسیم می‌کند: کنش‌گرانه، کنش‌پذیرانه و سیستمی. او می‌گوید نوع اول و دوم که از جنس اقدامات گروهک‌های تکفیری است خشونتی عیان است که رسانه‌ها می‌خواهند به ما بقبولاند که تنها خشونت موجود در جهان و خطر اصلی برای بشریت هستند و اما خشونت سیستمی خشونتی است که در ظاهر عیان نیست ولی ابعادی گسترده‌تر و تاثیری مخرب‌تر دارد که گردانندگان جهان مدرن به جهانیان اعمال می‌کنند و به بهانه وجود خشونت نوع اول و دوم شدت آن را بیشتر هم می‌کنند.

🔹️در کل کتاب رویکردی ضدسرمایه‌داری دارد ولی اینکه چقدر چپ‌ها را هم می‌نوازد و چرا می‌نوازد در تخصص من نیست و اصحاب فن بهتر می‌دانند و حتما درباره‌اش نوشته‌اند. من از خواندنش لذت بردم. همه‌فهم است، حاوی نکات خوبی است و ترجمه خوبی هم دارد