یادداشت علی

                درباره یکی از داستان های کتاب: 
آندره موروا - پالاس هتل تاناتوس - برای بار دوم مرا به وجد آورد این داستان. خیلی داستان درستی بود. نویسنده کم گو و گزیده گو بود و کاشت درست اتفاق افتاده بود و برداشت طلایی. درست جایی که فکر میکنی همه چیز دارد به خوشی پایان میابد بینگو! همان کاشت ظاهرا بی اهمیت ابتدای داستان یکهو خودی نشان میدهد و همه چیز را بهم میزند. عجیب است که با اینکه انتها را میدانستم باز لذت بردم.