یادداشت انسیه ارشی

        رویکرد این کتاب نشون دادن سبک تربیتی والدینی هست که در نتیجه اون شهادت روزی فرزندشون شده. باید قبول کرد که حتما تو مسیری که ختم به شهادت میشه علاوه بر خود شهید دیگرانی هم هستن که اثرگذارن و توی این دیگران چه کسایی مهمتر و اثرگذارتر از والدینشون.
توی سه تا روایتی که من خوندم روایت اول بیشتر تمرکز داشت روی نشون دادن سبک تربیتی و در دو روایت دیگه یکم از این روند فاصله گرفته شده و بیشتر شبیه سایر کتاب‌های روایت شهداست. البته که همین هم درس آموزه.
روایت آخر خیلی من رو درگیر خودش کرد بیشتر از دو روایت قبلش شاید به خاطر نوع شهادت بوده یا اینکه احساس نزدیکی بیشتری می‌کردم با حال و هوای داستان.
به هر حال مشخص و ثابت شده اینه که باب شهادت بسته نیست کافیه مسیر رسیدن به این در رو برای خودمون پیدا کنیم و توش قدم بذاریم.
اللهم الرزقنا توفیق الطاعه و سپس توفیق شهادت...