یادداشت امیررضا بیات
1403/3/13
بالاخره تموم شد :) به طور کلی کتاب خوب و به درد بخوری بود و در این برهوت کتابهایی که در حوزه داستاننویسی سرشون به تنشون بیارزه این کتاب جز خواندنیهاست و برای کسانی که قدم در این راه گذاشتند و علیالخصوص تازهکار تر هستند، کمک کننده. البته شما با خوندن این کتاب بیشتر از این که نحوهی استفاده از عناصر رو یاد بگیرید این رو یاد میگیرید که عناصر داستان چی هستند و اصلا باید بیشتر روی آموختن چه چیزهایی در ادامهی مسیرتون در داستاننویسی سرمایهگذاری کنید. اما با توجه به همه نکات مثبت و منفی مورد نظرم در مورد این کتاب (که پایینتر بهشون شاره میکنم) بعید میدونم دوباره به ان کتاب برگردم و احتمالا حالا حالاها سراغ آثار دیگهی آقای میرصادقی نرم و باقی کتابهای این حوزه رو امتحان کنم. - مهمترین نکته "کلیگو" بودن کتاب هست که فکر میکنم نه میشه نکتهی خیلی مثبتی ارزیابیش کرد و نه خیلی منفی (بسته به نیازتون میتونه متغیر باشه). کتاب تقریبا به همهی عناصر داستان اشاره میکنه و در موردشون توضیحاتی میده اما توی هیچکدوم اونقدرها عمیق نمیشه و به نظرم بیشتر میتونه مناسب افرادی باشه که خودشون هنوز خیلی به این مباحث مسلط نشدند. - اما نکتهی منفی با توجه به مورد قبلی تفصیلهای غیرمفید کتابه که واقعا آدمو خسته میکنه یه جاهایی. با توجه به رویکرد آقای میرصادقی در این کتاب فکر میکنم به راحتی میتونستیم با اثری موجزتر و کمحجمتر روبرو بشیم. - بهترین چیزی که برام وجود داشت مثالهایی بود که از ادبیات ایران ارائه میشد که ما نمیتونیم توی کتابهای آموزشی ترجمه شده ببینیمشون. برای من به شخصه همین یک مورد خوندن کتاب رو ارزشمند کرد. - کتاب پر از مثالها و نمونهموردی هاست و شما موقع خوندن عملا دارید یک مجموعه داستان کوتاه پر و پیمون از نویسندگان مختلف رو هم مطالعه میکنید. - و موردی که خیلی اذیتم کرد جهتگیریهای شخصی (و عموما اخلاقی) نگارنده در مورد مدلهای مختلف داستانگویی و حتی برخی جاها قالبهای داستانی بود که اصلا نپسندیدم. نکته مهم: من نمیگم افراد نباید نظرات شخصی داشته باشند یا اصلا کاری با نوع نظرات شخصی آقای میرصادقی در این کتاب ندارم مسئلهام اینه که تو این نوع کتابهای آموزشی که ما نمیخواهیم کاری با نقد و تحلیل و نظریهپردازی راجع به ادبیات داشته باشیم بهتره فقط به آموزش بپردازیم و نه چیز دیگهای.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.