یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

                نویسنده اول کتابش که مجموعه‌داستان است نوشته قصه‌ها را از تمثیلات شیخ اشراق الگو گرفته. برای من با شیخ اشراق در حد اسمش آشنایی دارم، با داستان‌ها نتوانستم ارتباط برقرار کنم. 
در برخی داستان‌ها شخصیت‌ها انسان‌ها بودند و برخی داستان‌ها با شخصیت‌های حیوانی. تقریبا حیوانی‌ها‌ را راحت‌تر تا آخر خواندم.
حالا نمی‌دانم دلیلش چه بود که وقتی کتاب را دست می‌گرفتم و شروع می‌کردم، خوابم می‌گرفت. یا شاید هم وقتی خوابم می‌آمد می‌رفتم سراغ کتاب!
یعنی همه‌ی کتاب‌های ابوتراب خسروی بزرگ همین شکلی است؟