جدای از نگاه بکر عین صاد، این تشر های تند او و جدی بودن عالم و تمام جزئیات اعمال انسان برای او را بسیار می‌پسندم...
و به این فکر می‌کنم اگر صدای روح بخش این ولی خدا با این لرزش در آوا و با این قاطعیت در لحن و کلمات وقتی می‌خواهد منیت پوشالی من را خرد کند، نیز من را تکان ندهد و به جایی که باید برسم نرساند چه خاکی باید به سر بگیرم...؟