یادداشت فهیمه پورمحمدی

        کتاب، روایتِ سفر چند نفر از جانبازان جنگ ایران و عراق به بوسنی ست. راوی داستان که یک دست و یک چشم خود را در جنگ ایران و عراق از دست داده، بعد از دوستش، زمان، که تقریبا از هیچ عضوی دو تا ندارد، به بوسنی سفر می کند. این دو به علت معلولیت ابتدا چندان جدی گرفته نمی شوند، اما با گذشت زمان و انجام عملیات های مختلف، خوش می درخشند. در طول کتاب، فلاش بک های بسیاری نیز به جنگ ایران و عراق زده می شود.
کتاب برای مخاطب نوجوان نوشته شده، حداکثر پانزده، شانزده ساله و ضعف شدیدی در شخصیت پردازی دارد. تقریبا تمام شخصیت ها یک نفرند. شخصیت خاکستری هم در کتاب وجود ندارد. همه یا سفیدِ سفیدند یا سیاهِ سیاه. در قیاس با کتاب های مشابه در مورد جنگ، بسیار ضعیف است. اما به خاطر موضوع کتاب، یعنی حضور ایرانیان در بوسنی و کلا جنگ بوسنی، سه ستاره به کتاب دادم.