یادداشت عطیه بروجردی

اتفاقا آقای مطهری در اون یکی کتابی که من می‌خوندم داشتند بد کمونیست‌ها رو می‌گفتند. از این قرار که این دوستان، به سردستگی مارکس، هر چند توحیدی‌نیا معتقده مارکس مارکسیست نبوده، نظرشون اینه جایی که باید انقلاب بشه رو نباید آروم گذاشت:
«ای بسا کار اخلاقی که با تسکین خاطر مردم محروم، خشمشان را نسبت به طبقه حاکم فرو می‌نشاند و آرامش پیدا می‌کنند، بنابراین کار بدی است. بگذار هر چه بیشتر نابسامانی وجود داشته باشد تا او بیشتر تحریک بشود و بیشتر خشم بگیرد. این که شما می‌خواهید جلوی ستمگر را بگیرید اثرش آرام کردن مظلوم است. بگذار هرچه بیشتر ستم کند تا این مظلوم تضادش با او بیشتر بشود، فاصله‌اش با او بیشتر گردد، شکاف میان این‌ها عمیق‌تر بشود که تا شکاف عمیق نشود انقلاب رخ نمی‌دهد، و جامعه هم راه تکامل را جز از طریق انقلاب طی نمی‌کند.»
حالا البته کانسپت‌ها کاملا فرق داره، به این متن بالا هم ایراد وارده و منم نمی‌خوام بگم مسلم بنده خدا بدون این که روحش هم خبر داشته باشه کمونیست بوده، ولی خب جالبه. این ایده و پشت‌سرش انقلاب همه جا جواب نمی‌ده، لیک گویا گاها لازمه.

پ.ن: عطیه کاش بودی :)