اگر  کتاب عشق و نفرت را خوانده باشید متوجه می‌شوید تولستوی در اواخر زندگی خویش به پیروی از آیینی برآمد که خود ایجاد کننده آن بود. و یکی از مشخصه های این آیین مبارزه با هرچه در نفس و جسم انسان وجود دارد و منشأ تاریکی روح است. 
اینجا داستانی را از دلبستگی یک ارباب به رعیتی روستایی روایت می‌کند که قبل از ازدواجش  با او در رابطه بوده و بعد از ازدواجش هم با اینکه قصد دوری از آن زن را داشته اما گاه گداری آتشی به دلش میافتد و نمی‌تواند در برابرش بایستد ، لاجرم مجبور به جنگ با نفس خویش می‌شود.
این داستان برگرفته از یک ماحرای عاشقانه‌ واقعیست. عشقی که در دوران جوانی تولستوی به یک زن متأهل دهاتی پیدا می‌شود و تا پایان عمر او باقیست.