الان دیدم خوندن این کتاب 5 ماه و خورده‌ای طول کشیده! چه جونی کنده‌ام برای خوندنش! 
پنجاه صفحه‌ی آخر کتاب رسماً روده‌درازی بود و من بعد از خوندن ده پانزده صفحه از اون از خیر مابقیش گذشتم. سامرست موآم میگه موقع خواندن شاهکارهای بزرگ باید بدونیم که از کدام قسمت‌ها بپریم. خوب، در مورد این کتاب می‌تونم بگم که همه‌ی اضافات در آخر کتاب جمع شده‌اند و در میانه‌ی داستان مزاحم خواننده نمی‌شن. البته تولستوی اون وسط‌ها هم گاهی منبر می‌ره امّا اون‌ها گریزهایی هستند که داستان را جذاب‌تر می‌کنند و از سطح قصه‌ی بی‌اهمیت چند تا آدم از خیل میلیون‌ها آدم دیگه میارنش بالاتر.