خب من از طرفداران جوری جان هستم. آنطور که او مرز خوب و بد خط‌کشی شده را ،که کودک به آن نیاز دارد، کم کم و در روند داستان محو میکند واقعا هنرمندانه است.
دقیقا! چند روزه دارم فکر می‌کنم که چه چیز این آدم رو دوست دارم و به این نتایج رسیدم.
یک بخشش این محو کردن مرزکشی خوبی و بدیه و یه ذره ستایش شیطنت آدم‌هاست. یک بخشش شخصیت‌های منحصربفردیه که می‌سازه و یک بخش دیگه‌ش بی‌ملیت و بی‌جنسیت بودن کاراکترهاشه. که به آدم یک حس جهان‌شمول بودن و آزادی و بزرگی خاصی میده...
1403/4/21
1