یادداشت Mohammad Sadeq Alizadeh

                چرا خواندم؟
خب اثری داستانی از یک نویسنده جوانِ افغان آنهم در بستر زمانیِ فعالیت گروه‌های خارجی و مقارن تسخیر افغانستان توسط طالبان به اندازه کافی وسوسه‌انگیز هست برای من که ژورنالیست فرهنگی و حوزه کتابم. 

خوب بود؟
متوسط بود. 

فایده‌اش؟
بازنمایی و روایتی داستانی که نشان می‌دهد زخم‌های امروز جامعه افغانستان دل‌سوزی ندارد نه داخل این جامعه و نه خارجش و نه گروه‌های خارجی و حقوق بشری. ترکیبی از جهل داخلی و ناآشنایی و شکلِ کارِ حقوق بشریِ خارجی که نسبتی با واقعیات جاری در بطن جامعه افغانستان ندارند.
مهم‌ترین ایرادش اینکه مخاطب در برزخ تخیل و واقعیت باقی می‎‌ماند که اثر تخیل محض است یا بخش‌هایی از تجربه زیستۀ نویسنده که با دستکاری به لعاب داستان در آمده‌اند.