یادداشت فاطمه صدیق

                شیرین و ملموس. خندیدم، گریه کردم، آه کشیدم. چقدر سمیه را می‌فهمیدم، کابوس از دست دادن که ذره ذره وجود آدمی را میبلعد، آنقدر که می‌خواهی فقط باشد، حتی قطع نخاع، حتی بدنی بیحرکت و فقط دو چشم باز ،فقط باشد....