یادداشت ریحانه حاجی زاده

                ابراهیم هادی بزرگ مرد و جوانمردی که اگر کسی از او چیزی بخواهد روی هیچ کس را زمین نمی اندازد. 
مردی که اگر درویشی در اوج تابستان از او کفشی طلب میکرد، کفش های خود را از پا در می آورد و به آن درویش میبخشید. 
کسی که هیچ تعلقی به این دنیای فانی نداشت و هر کاری که می کرد و هر حرفی که میزد برای رضای خداوند بود. 
او کسی است که بعد از شهادتش راه هدایت و نجات دهنده بسیاری از افراد بوده است. 
او مکتبی بود که که با هر کار و هر حرف خود دانش آموزانی تربیت میکرد. 
او جوانمردیست که از دنیا دل کنده و به سمت جنت الماوا پر کشیده است. 

کتاب دومش تقریبا مطالبی تکراری میگه اما بسیار آموزنده و زیباست. پیشنهاد میکنم بخونید.