این که موقع خوندن، یه وقت‌هایی کتاب رو ببندم و خودم توی ذهنم داستان رو پیش ببرم و خیال‌پردازی کنم رو دوست دارم. خیلی زیاد. ولی در نهایت دوست دارم کتاب رو باز کنم و چیزی که توی ذهن نویسنده بوده رو بخونم.
موقع خوندن سوال‌های زیادی برامون پیش میاد که اکثرشون بعد از پایان کتاب هم بی‌جواب می‌مونن.
داستان تا اواسطش مدام جذاب‌تر می‌شد اما رفته رفته جذابیتش رو از دست داد. از یه جایی به بعد، خوندن رو فقط به‌خاطر این ادامه دادم که بفهمم "غریب آشنا" کیه؛ اما هنوز هم نمی‌دونم. خلاصه که پایان باز خوبه، ولی نه دیگه در این حد!TT
سه ستاره برای شخصیت‌پردازی خوب و استفاده از لهجه‌ی قشنگ آبادانی.